ABRI OU LES CASANIERS DE L'APOCALYPSE

Sinds enkele jaren ontwikkelt Silvio Palomo met le Comité des fêtes een toneeltaal, opgebouwd uit alledaagse dialogen, herhalingen en taaltikjes. Vanuit improvisatie ontleden ze doodgewoon gedrag als inspiratie voor theatraal materiaal. Ze zetten het ongewone in gewone situaties. Na La Colonie (2016) een 4-delige theaterreeks, en Origine (2018), zet Silvio Palomo zijn onderzoek naar de grenzen van taal en menselijke relaties verder met Abri ou les casaniers de l’apocalypse. Hoe fijn is het toch om thuis te zijn! Weg van ongewenste blikken, roddels, tumult en catastrofes. Verdergaan met je eigen bezigheden, zonder enig risico, alsof het niets is. Het eigen huis is als een cocon voor echte huismussen, een laatste utopisch toevluchtsoord. We modelleren het naar ons beeld, naar onze behoeften en verlangens. Een paar planten, als we geen tuin hebben, verlichting die het natuurlijke licht probeert na te bootsen, soms zelfs een aquarium met een paar vissen. Met Abri ou les casaniers de l’apocalypse, wil Silvio Palomo de personages in een gesloten ruimte opsluiten. Hij gebruikt het voorwendsel van het einde van de wereld, een context die grenst aan het sensationele en apocalyptische, om een kleine groep mensen te ondervragen die gedwongen wordt om samen te leven in een beperkte ruimte. Wat blijft er over van hun gewoonten, hun eigenaardigheden en hun zorgen? Hoe kunnen zij hun dagelijks leven met nieuwe ogen bekijken en dit territorium, waar de tijd lijkt stil te staan door de eindigheid van hun wereld?