DER SCHAUSPIELDIREKTOR

De Munt - Paleis voor schone kunsten: In 1786 leek het de Weense keizer Jozef II wel een idee om de genodigden van een diner ter ere van zijn zus aartshertogin Maria Christina en haar echtgenoot Albert Casimir van Saksen-Teschen, landvoogd van de Oostenrijkse Nederlanden, beiden op bezoek vanuit Brussel, te vermaken met een muzikaal dessert: namelijk een opera-wedstrijd tussen een (Duits) Singspiel opgevoerd aan één kant van de zaal gevolgd door een (Italiaanse) opera buffa opgevoerd aan de tegenovergestelde kant. Mozart componeerde desgevraagd Der Schauspieldirektor over een schouwburgdirecteur in geldnood die de diva-aspiraties van verschillende zangers in evenwicht dient te houden. Antonio Salieri, zijn concurrent aan het Weense hof, componeerde Prima la musica e poi le parole, een bitsige karikatuur van hun vakgenoot, de librettist Lorenzo da Ponte. Hoewel Der Schauspieldirektor uit een creatieve periode in Mozarts leven stamt (hij zette Le nozze di Figaro tijdelijk even in de koelkast) en muzikaal ontegensprekelijk Mozarts stempel draagt, maken de inhoud en de uitwerking (een ouverture, amper vier muzikale nummers, veel dialoog) het niet makkelijk om de gelegenheidscontext te overstijgen. Voor dit project zullen daarom de oorspronkelijke dialogen (of delen ervan) herschreven worden. Zo wordt deze opera in een nieuw licht geplaatst en worden nieuwe betekenislagen aangeboord. Hiermee toont de Munt dat originaliteit en traditie hand in hand kunnen gaan. Tegelijk maakt net de vormelijke uitwerking Der Schauspieldirektor een ideaal werk in deze corona-tijden: een klein orkest, een handvol rollen en amper een uur lang.