ET JE VOULAIS RAMPER HORS DE MA PEAU

Wij zijn Valentine Gérard en Francine Landrain en we werken samen aan onze nieuwste creatie. We zijn op een punt in de geschiedenis beland waar iedereen voelt dat alles zomaar kan veranderen ... We hebben het gevoel dat we dringend de banden die we nog kunnen leggen met de levenden weer moeten aanhalen. We treden in de voetsporen van de zogenaamde ‘heksen’, de vrouwelijke wijzen die ons zijn ontnomen, de genezers die zijn uitgeroeid. We zoomen in op dit deel van onszelf dat van ons werd gestolen, en zoeken gewapend met poëzie naar een moment van vitaliteit en verzet om met de toeschouwers te delen. We volgen onze reis als twee hedendaagse vrouwen, die de vragen en verhalen die hen achtervolgen op papier willen zetten. Twee actrices (waarvan één een danseres) die een voorstelling maken waarin dans, schoonheid en acteren centraal staan. Een project waarin schrijven, magie, het lichaam en zingeving centraal staan. Stephane Arcas, de scenograaf, zorgt voor die magische, mysterieuze sfeer die zo past bij de personages. In dit ecologisch fabel worden nieuwe vrouwelijke modellen uitgewerkt en verwonderen we ons met de nodige humor over de schoonheid van de wereld. We organiseren een soort ‘punkfeestje’ waarbij wij als duo op het ritme van een percussionist het publiek trakteren op een gevoelsmatig experiment. We bieden de toeschouwer de kans om zich te verbinden met het levende dat achterblijft in onze getechnologiseerde kapitalistische samenleving en de kans om opnieuw kracht en geloof te vinden in wat we liefhebben.