IVANOV

Tsjechov neemt ons mee naar een maatschappij op de rand van de afgrond, vol kleinburgerlijke mannen en vrouwen die zich vervelen en vastlopen - hypocriete, geslepen mensen, antisemieten, hebzuchtig naar geld, plezier en roddels. In deze maatschappij die tot stilstand is gekomen, heeft Ivanov het moeilijk. Hij is een man van tegenstellingen en paradoxen, niet in staat om lief te hebben en financieel geruïneerd. Zijn strijd is uitputtend, hij staat met de rug tegen de muur van zijn schuldige onmacht. Verveeld, verteerd door schuldgevoelens en wanhopig eenzaam, wil hij begrijpen wat er met hem is gebeurd, wat er met hem gebeurt en wat er gebeurt met zijn wereld, die hij niet meer herkent en waartoe hij niet meer behoort. Het hele stuk lang gaat hij op zoek naar de redenen voor dit alles. En dat vinden we zo interessant aan Ivanov. Zijn wanhopige queeste om boven het strijdgewoel uit te stijgen. Om zingeving te vinden en antwoorden op existentiële vragen. Over deze Ivanov, die zijn grote dromen niet kan verenigen met de eisen van de realiteit, gaat de voorstelling. Over deze ‘Jan met de pet’ die geen romantische held is, die weigert de handdoek in de ring te gooien, die zich schaamt voor zijn wanhoop. Een hedendaagse Ivanov dus, een psychodrama over een moderne man, verstrikt in zijn existentiële pijn en afgemat door zijn scherpzinnigheid.