J'AI UNE EPEE

Na ‘Violences’, dat werd voorgesteld op het Kunstenfestivaldesarts in 2021, focust de nieuwste creatie ‘J’ai une épée’ op een van de grootste mysteries, de kindertijd. Door een combinatie van veldwerk, fictie en toneel – op het kruispunt van geluid, scenografie, tekst en lichaam – probeert de regisseusse en performer niet zozeer ‘naar kinderen te kijken’, maar begint ze bij ‘te kijken naar hoe wij naar kinderen kijken’. Het stuk springt van het ene verhaal naar het andere in stand up-stijl, met een scenografie die het toneeldoek vermenigvuldigt, met muziek – gecomponeerd door Elg – geïnspireerd op een ouverture en met een epische lading gedrenkt in een bad van synthetische en gekleurde elektronische klanken. Léa Drouet laat de idee van het kind dat erop staat te ontsnappen beetje bij beetje verschijnen, zonder het ooit direct te tonen. Het gaat er niet om het te vangen, maar misschien alleen om het te laten ontglippen, met alles wat dat inhoudt aan moeilijkheid, broosheid, wreedheid, maar ook glitters en eenhoorns in felle, zuivere kleuren.