LA CHUTE

Het belangrijkste is dat je je alles kunt veroorloven, zelfs als dat betekent dat je van tijd tot tijd luidkeels je eigen onwaardigheid moet verkondigen. In deze tijd waarin het ego hoogtij viert, en alles lijkt te verbleken in het licht van het virtuele, is La chute van Camus het perfecte recept om de spiegel te laten barsten. Voordat Jean-Baptiste Clamence zijn avonden in een Amsterdamse bar sleet, was hij een briljante en gerespecteerde advocaat in Parijs. Clamence kreeg een kick van verloren zaken, de jacht op de waarheid... Op een avond wordt zijn leven voorgoed veranderd. Die bewuste nacht grijpt hij niet in wanneer een jonge vrouw verdrinkt. Het verpletterende schuldgevoel zal hij nooit meer kunnen losschudden. Clamence maakt de balans op van zijn leven en zijn band met de waarheid. Hij keert diep in zichzelf en gaat op zoek naar zijn zwakheden, zijn lafheid in een bar ver van de rechtbank waar hij deed wat hij wilde. Een pleidooi voor vrijheid, tegen bedrog, een tekst die op het absurde afstevent. La chute heeft de kracht om elke dag opnieuw te spelen met de emoties van de toeschouwer. Regisseur Laurent Wanson wil met zijn werk steevast een stem geven aan zij die dat nooit hebben gehad. Wanson stelt nu aan de hand van deze roman, bewerkt door Vincent Engel, ook zijn eigen oprechtheid in vraag en probeert deze vragen te combineren met zijn ervaringen en deze zo verontrustend en vaag mogelijk te maken. Deze rauwe en intieme adaptatie van La chute is een meedogenloze strijd met de demonen van de eeuw van het denken en het geheugenverlies van onze tijd.