LA PLACE

De bistro op de hoek is gesloten. Bomen werden omgehakt. Beton werd gegoten. De snelle, agressieve aanpassingen aan de wijk schudden Thierry en Karim danig door elkaar. Ze moeten opnieuw op zoek naar hun plek. Op basis van opgenomen interviews vertolken twee jonge vrouwen deze oude, alleenstaande, werkloze autodidacten. De ene vereenzelvigt zich met een boom, de andere met Robin Hood. Noodgedwongen onbeweeglijk en afwachtend zijn hun woorden hun enige wapen. De blik van anderen, hun enige manier om te bestaan. Een personage zonder stem, dicht bij hen, maar zo goed als genegeerd, verkent, ontdekt en verstoort de restanten van deze plek. Is hij actief betrokken bij de metamorfose of een slachtoffer ervan? En wij? Welke plek nemen wij in deze ruimte die afbrokkelt en wiens herinnering vervaagt? Laure Lapel vertrekt vanuit interviews die ze verzamelde in de wijk rond het Fernand Cocqplein in Elsene. Ze tracht een zekere sociale afstand te vertalen naar het podium en nodigt ons uit om na te denken over de impact ervan op lichamen en ruimte. Zij belicht een ontmoeting met de ander in het heden, met zijn portie ongemak en verrukking, die je als kijker mag ervaren vanuit het veilige theater.