La vie est là aka Un Souffle d'Art

De artiest blaast een frisse wind doorheen het ziekenhuis, steunt de ene bij het genezen en de andere bij het werken. In het ziekenhuis, net zoals elders, wordt kunst steeds menselijker. Maar het voorbestaan van kunst wordt ook in het ziekenhuis, net als elders, bedreigd. Hoe kunnen we het belang van kunst rechtvaardigen in een wereld waar alles wordt berekend, afgewogen en gemeten? Wat zorgt ervoor dat een artiest in deze moeilijke omstandigheden toch blijft investeren in deze ervaring in plaats zich terug te trekken en zich opnieuw enkel te focussen op zichzelf en zijn creatie?