Le Pélican

In deze adaptatie komt een disfunctionele familie oog in oog te staan met haar demonen: een moeder en haar twee blanke kinderen, een schoonzoon met donkere huid, een schoonmaakster met krullend haar. En een vader. Die overleden is. De vader is nauwelijks begraven of de familieleden vliegen elkaar al in de haren. De moeder doet alsof ze zich volledig wegcijfert voor haar familie, als een pelikaan die haar kleintjes voedt met eigen bloed. Maar al gauw blijkt dat ze haar familie gruwelijke ontberingen doet doorstaan om geld over te houden voor haar eigen pleziertjes. Wraak volgt als antwoord op honger, koude, haat en verraad… Dit bloederige verhaal is als een nachtmerrie die werkelijkheid wordt, waarin het slechtste in ieder familielid naar bovenkomt. Het is eveneens een verhaal waarin volwassenen zich gedragen als roofdieren en kinderen het slachtoffer zijn van een monsterlijke bloedlijn en de grillen van onze huidige maatschappij. Zijn we, in een wereld waar iedereen krampachtig vasthoudt aan wat gekend is, gedoemd om eeuwig hetzelfde verhaal te beleven? Jeanne Dandoy, regisseuse, actrice en auteur, zet dit stuk op scène als een psychologische thriller. Ze laat zich inspireren door het oorspronkelijke werk van Strindberg en gebruikt flashbacks, geluiden, schaduwspelen en lichtinvallen om de perceptie van deze goed bewaarde geheimen, de onverstoorbare wrok en de diepgewortelde kwellingen van de acteurs te verstoren. Elk personage probeert de grote desillusies te overleven, de waarheid te boven te komen en weer op te rijzen uit de assen van het verleden om opnieuw te leren samenleven en relaties, ondanks alles, te versterken. Maar is dat überhaupt mogelijk? Die vraag vormt de rode draad van deze theatervoorstelling. In 1907 sloot Strindberg het verhaal af met een plots en onverwacht slot. Is er vandaag, meer dan een eeuw later, een ander einde denkbaar?