LE SITE

Nicolas Mouzet Tagawa kiest voor een unieke manier van schrijven, het zogenaamde ‘écriture de plateau’. Als vertrekpunt benadert hij de ruimte op een vormelijke en intuïtieve manier. Hij verzamelt materialen, die hij rangschikt en verplaatst. Hij past de elementen aan zodat ze lijnen vormen, kaders en grenzen. Zo creëert hij een spelmechanisme waarin hij de acteurs, lichtontwerpers en technici uitnodigt voor opeenvolgende researchperiodes. Vanuit deze ontmoeting tussen een scenisch apparaat en de persoonlijkheden op het podium zal de show ontstaan. Hij geeft aan: ‘De Site is een plaats die bewogen wordt en beweegt.’ Of nog: ‘Hoewel de combinaties van verschillende muren van de Site oneindig lijken, is de Site niet onmetelijk. Het is de combinatie van haar eindigheid waarvan wij de grenzen niet kennen. Daarom is de Site immobiel en in beweging.’ We zijn al goed op weg. De pandemie benadrukt de scheiding tussen publieke ruimte en privé. Binnen is immuniteit, buiten gemeenschappelijkheid. En controle wordt vermomd als waakzaamheid. De Site wordt een soort existentieel labyrint, vermomd als speelse sciencefiction. Een afschuwelijke uitschuifbare plek waar voorstellingen zich enten op voorstellingen, waar het geportretteerde nooit is wat lijkt, maar wat verschijnt. Door voortdurend hun plaats binnen de Site, en de grenzen en unieke eigenschappen ervan in vraag te stellen, zetten de hoofdrolspelers ons aan het nadenken over wat er is. Deels clown, deels filosoof, deels landmeter, deels verdwaald ... Een wandeling in het hart van de twijfel, balancerend tussen gevoelservaring en rationele wet, spelend met de solidariteit tussen de waarnemer en het waargenomene. Een stuk over kindertijd en herinnering, over toneelspelers. Over poëzie, perceptie en weergave. Welkom op de Site.