LES ATRIDES

Geweld als antwoord op geweld Na de Trojaanse oorlog keert legeraanvoerder Agamemnon als overwinnaar weer naar huis waar hij als een held wordt onthaald. Maar zijn succes heeft een bittere nasmaak: om de goden gunstig te stemmen, moest hij namelijk zijn dochter, Iphigeneia, opofferen. Zijn vrouw, Klytaimnestra, is woedend en zint op wraak. Samen met Aigisthos, haar minnaar, vermoordt ze Agamemnon zodra hij voet in het paleis zet. De ene misdaad wordt gewroken met de andere. Tien jaar na Agamemnons dood, wordt Klytaimnestra op haar beurt gedood door haar zoon, Orestes, op aandringen van Elektra, zijn zus. Moord op de echtgenoot om de dood van de dochter te wreken, moord op de moeder om de vaderlijke eer te herstellen… De Atriden raken verstrikt in de zoete smaak van wraak en vergieten bloed van generatie op generatie. De Orestie is als ‘een magnifieke, machtige rivier, rood van het bloed van de vloek van de Atriden’. waar gerechtigheid en wraak met elkaar worden verward. Een verhaal geschreven in 458 v.C., dat ook vandaag nog sterk resoneert. Elke generatie raakt verstikt in leugens en wraak en maakt zichzelf van binnenuit kapot. Ieder personage vertolkt tegelijkertijd de rol van crimineel, beul en slachtoffer. Het oude Griekse (en Romeinse) theater is de vader van ons theater. En hoewel Euripides, Aeschylus, Sophocles en Seneca ver van ons lijken af te staan, stamt onze cultuur rechtstreeks af van hen. ‘Les Atrides’ is dus als het ware een duik in het hart van ons verleden.