MacBeth

Dit Shakespeareaans meesterwerk biedt een sombere en pessimistische kijk op de mensheid: de geschiedenis herhaalt zich tot in het oneindige en de ene onderdrukking volgt de andere op. Jan Kott leest daarin dat de geschiedenis als een stoomwals de mens verplettert. In zijn interpretatie theoretiseert de dramaturg het wederkerende beeld van het “Grote Mechanisme” waarbij de geschiedenis geen betekenis heeft en de gruwelijke cyclus onophoudelijk herhaald wordt. De gekende Shakespeareaanse woorden “Life ... is a tale. Told by an idiot, full of sound and fury, Signifying nothing” zijn tekenend voor het hele werk. Maar toch is de tragedie ook een van de meest idealistische stukken die Shakespeare schreef, waarbij het goede het kwade overwint. Het geheimzinnige Macbeth onthult tergend langzaam de grens tussen het zichtbare en het onzichtbare, het reële en het irreële. Het is een werk waarbij de kijker verplicht wordt om door de ogen van Macbeth te kijken, mee in zijn schoenen te staan en zijn schuld met hem te delen.