Métamorphoses

“Zin heb ik om te dichten over gedaanteveranderingen”… de openingswoorden van het lange gedicht van Ovidius waarin hij 231 verhalen over metamorfoses verzamelt. Een uitgebreid verhaal waarin legendes en fragmenten van grote auteurs uit het verleden zoals Homerus, Hesiodos, Lucretius, Vergilius en verschillende Griekse tragedies worden herwerkt tot een ongelooflijk nieuw geheel. We ontmoeten goden, helden en mannen die een dramatische gedaantewisseling ondergaan tijdens de liefdesdaad. Dieren, bomen, bloemen, stenen, rivieren of de wind: niets blijft duren en alles verandert... “Er is niets stabiel in het hele universum; alles gaat voorbij, alle vormen zijn alleen gemaakt om te komen en te gaan. Wat we zijn geweest en wat we zijn, zijn we morgen niet meer.” Het werk inspireerde heel wat kunstenaars tijdens de renaissance en de barokperiode, vooral schilders en muzikanten. Om dit materiaal vandaag naar een theaterpodium te vertalen, moet het een metamorfose ondergaan, een transformatie die het aan de actualiteit verbindt, en een bestaansreden geeft die meer is dan het eren van de geschiedenis. Het project is een dynamische verbinding tussen de verhalen van Ovidius en een eigentijdse kijk op het begrip ‘leven’. Een onderwerp dat vaak wordt besproken in filosofie, ethologie, ecologie en somatische benaderingen. Meer nog dan de woorden gaat het om het creëren van een hybride theatrale vorm, die de gebeurtenis van een metamorfose en de bijbehorende emotie samenbrengt. Het publiek wordt uitgenodigd om een deze gedaantewisseling van nabij te ervaren. We zien het theaterpodium als een groot laboratorium waar de vergankelijkheid, de stroom van verlangen en het leven wordt onderzocht...