MUTIK

Deze voorstelling onderzoekt onze verhouding tot verlegenheid op basis van autobiografische verhalen, interviews, muziek en beelden. Het is een thema dat veel mensen (en kinderen) raakt en vaak wordt onderschat. Gek genoeg wordt het bijna nooit besproken in het theater. Iemand die verlegen is, is net een ijsberg waarvan de verborgen wereld onder water moeilijk zichtbaar is. Daaronder schuilt echter een complexe, rijke en gevoelige realiteit. In dit stuk worden planten gebruikt om het thema aan te kaarten, in het bijzonder een plant uit Amazonië die Mimosa Pudicae heet. Deze gevoelige plant trekt zich terug als hij wordt aangeraakt, net als verlegen mensen liefst zouden verdwijnen als er te veel blikken op hen rusten. Volgens botanicus Francis Hallé hebben bepaalde boomsoorten een ‘verlegen kruin’ en houden ze zo’n 80 cm afstand tot de volgende kruin. Als ze van bovenaf worden geobserveerd, raken ze elkaar nooit aan, zelfs als ze een beetje bewegen. Verschillende wetenschappelijke studies tonen aan dat planten intelligent en gevoelig zijn en een subtiele taal spreken. De wereld van planten en bomen is in deze voorstelling een metafoor voor sociale contacten en een poëtische uitnodiging om de ander met empathie te observeren om hem beter te begrijpen. De voorstelling nodigt introverten en extroverten, kinderen en volwassenen, uit om iedereen tijd en ruimte te geven en beter te leren communiceren met elkaar.