OPHELIA-S

Vier vrouwen buigen zich over de dood van Ophelia. Is ze uitgegleden toen ze riet aan het verzamelen was op de oever of heeft ze zich in het water geworpen, overmand door verdriet? Wilde ze de andere oever bereiken waar alles groener lijkt? Werd ze geduwd? Werd ze meegevoerd door een vloedgolf, was ze het slachtoffer van het onverbiddelijke stijgende water? De hoofdrolspeelsters reconstrueren de omstandigheden van de verdrinking. Ze gaan op zoek naar vingerafdrukken, onderzoeken de positie van het lichaam, het gewicht van het hoofd, en vereenzelven zich steeds meer met het mooie slachtoffer. Cinema en toneel verweven zich met elkaar. Het beeld van water dat geleidelijk de ruimte binnendringt, alsof het ons de oceanische diepten wil doen herontdekken, en ons wil veranderen in toeschouwers van onze eigen excessen, wij zijn allemaal potentiële Ophelias.