Ouragan

OURAGAN is het verhaal van een slapeloze nacht, eentje die op de lachspieren werkt maar ook een soort overgangsritueel is. ‘Ouragan’ is het verhaal van Abdeslam die noedels rondbrengt met de fiets. In zijn appartement ploft hij neer in zijn zetel en …. is bijna verdwenen. Hij weet niet meer hoe laat het is. Maakt niet uit. Het appartement trilt af en toe. Er is een metro in de buurt. Dat is hij gewend. Hij houdt de tel niet bij. Zijn voornaam was nooit eenvoudig te dragen. Sinds gisteren meer dan ooit. Gek, want Abdeslam betekent in het Arabisch ‘brenger van vrede’. Het personage Abdeslam wordt gebracht door 5 acteurs/dansers/performers tegelijkertijd. Verschillende persoonlijkheden, met al even verschillende leeftijden en huidskleuren. Elk hebben ze een bijzondere band met acteren of dansen. Performers die samenvloeien en samensmelten, soms in symbiose, soms net helemaal niet. ‘Ouragan’, dat zijn woorden, beelden en bewegingen. Op de scène worden lichamen met elkaar verstrengeld en ontstrengeld terwijl de nacht voorbijgaat. Frustraties en euforie beïnvloeden de bewegingskwaliteit. Terwijl de maan langs de donkere hemel kruipt en zich tussen de wolken verschuilt, vibreren de lichamen op het podium. Zelfs liefdevolle omhelzingen zijn acrobatisch en brutaal, alsof ze zijn gekleurd door geconsumeerd maar onverteerd geweld. Het lichaamscontact is permanent en natuurlijk, er zijn geen of weinig barrières tussen de performers. Ze versmelten tot één en dezelfde persoon.