REQUIEM

De Koninklijke Muntschouwburg ‘Omdat de dood het ware einddoel van ons leven is, ben ik de laatste jaren zo vertrouwd geraakt met deze ware en beste vriend van de mens dat zijn beeld voor mij niet alleen niets afschrikwekkends meer heeft, maar juist iets geruststellends en troostends.’ Mozarts overpeinzingen over de dood en het leven gebruikten Raphaël Pichon en Romeo Castellucci als basis voor hun interpretatie van het iconische en onvoltooide  Requiem  van de componist. De dodenmis is een uitdrukking van de existentiële angst van de mens voor onze sterfelijkheid. De compositie confronteert ons met de vluchtigheid van natuur en cultuur, van de mens als soort en als individu. ‘We moeten het einde begrijpen en vieren als de keerzijde van een feest waar de dans voortgaat. Deze  Missa pro defunctis  verandert van polariteit en betekenis.’ Castellucci's theatrale visie, gedragen door de muzikale dramaturgie van Pichon – die het werk complementeert met andere religieuze stukken van Mozart – maakt van deze  Requiem&de ultieme verheerlijking van het leven.