SIDDHARTHA

‘Kennis kun je mededelen, maar wijsheid niet. Je kunt wijsheid krijgen, je kunt haar beleven, je kunt vol wijsheid zijn, je kunt er wonderen mee doen, maar vertellen en onderwijzen kun je haar niet.’ Dit stuk ontstaat op het kruispunt van een verhaal, een rivier, een sculptuur van afval en een film, als een voortdurend heen en weer gaan tussen het verleden en het heden. Een prachtige verzameling van de duizenden fragmenten van de zoektocht naar verlichting, puurheid en wijsheid van een jongeman die de doctrine verwerpt als instrument van zelfkennis. Doorheen elk hoofdstuk van zijn leven resoneert elke fase van Siddhartha’s spirituele cyclus met de mensen die hij ontmoet. Die ontmoetingen nodigen hem uit om te onderzoeken wie hij is. Hij evolueert van desillusie naar ellende en naar uiteindelijke vervulling. Een lofrede over het beschouwende leven. Dit is de uitbreiding van een introductie die uitnodigt tot de vlucht van de meesters en tot de weg die ieder moet afleggen en die alleen hemzelf toebehoort. Het stuk balanceert met verve op het raakvlak tussen vormen en tijdperken. Het weerspiegelt de vele facetten van het ‘Siddhartha verhaal’ en neemt de toeschouwer mee op het kronkelige pad dat Hermann Hesses meesterlijke spirituele werk al heeft afgelegd.