VILLA DOLOROSA

‘Ik verveel me. Ik weet niet wat te doen’, dat is zowat het volkslied van de kinderen van het gezin Freudenbach. Irinia, Macha, Olga en André danken hun namen aan hun ouders die grote Rusland- en Tsjechov-bewonderaars zijn. In hun wereld, waar hun cultuur van weinig waarde lijkt te zijn, omdat er in het tijdperk van ongebreideld materialisme geen plaats is voor utopie, lijken ze allemaal te zijn verslagen door apathie, niet in staat om zin te geven aan hun leven of om geluk of rust te vinden. Eeuwige student Irina heeft elk jaar opnieuw moeite om uit bed te raken op haar verjaardag. Ze klaagt dan over de muziek, de gasten, de geschenken die ze heeft gekregen… Olga, een leerkracht, wordt schooldirectrice. Macha kwijnt weg in een liefdeloos huwelijk en wordt verlaten door haar minnaar. André vergeet te schrijven, gevangen in zijn behoefte om geld te verdienen om zijn familie te onderhouden. Rebekka Kricheldorf behoudt het gevoel van desillusie in een wereld in verandering die ook de ‘Drie zusters’ van Tsjechov zo kenmerkte. Een grote melancholie ligt aan de basis van de tekst, terwijl een woeste ironie de woorden van een generatie zonder idealen meevoert in een wereld die nog weinig perspectieven biedt.