Y'a pas grand-chose qui me révolte pour le moment

Tot hier toe was alles eenvoudig. Geweld was gewelddadig, liegen was iets lelijks, boerenjongens liepen achter de koeien aan, ouders deden wat het beste was voor hun kinderen, trieste verhalen deden huilen, een goede moraal kon kanker bestrijden en vliegeren was nog vooral een hobby. Soit, de werkelijkheid was nog echt en ons leven was de waarheid. Maar dan… Plots wordt dat vertrouwen volledig ondermijnd. Liegen is zo oud als de straat, maar toch hebben we nog nooit zoveel gelogen als nu. Is liegen, meer nog dan lachen, inherent aan de mens? Waarom kan de werkelijkheid niet liegen, bedriegen of manipuleren? Wat is juist en wat is fout? Wanneer hun vertrouwen in de werkelijkheid aan het wankelen gaat, tuimelen Alexis Armengol, Ludovic Barth en Mathylde Demarez pardoes het surrealisme in. Ze dalen af tot in de onderbuik, daar waar we onze innerlijke visie over ons zelf bewaren, of ‘ik is een ander’, om met veel toewijding een minimalistisch voorstelling te bedenken, waar zo min mogelijk een pluspunt is. ‘Y a pas grand-chose qui me révolte pour le moment’ is, zoals de titel al aangeeft, een placebo-show. Een alternatieve road movie waar de werkelijkheid op volle kracht tegen een muur botst die midden op de snelweg is gebouwd. Een fantastische afgesloten wereld waar dieren vreemd afwezig zijn, en waar individuen zich verstoppen onder de rokken van de werkelijkheid. Een dynamische installatie waar onzuiverheid, tragedie en beleefdheid naast elkaar bestaan. Een gevaarlijk spel waar de regels zomaar veranderen. Een amusante voorstelling waarbij het foute echter en mooier is dan het juiste.