YEVGENY ONEGIN
De Munt: Toen Aleksandr Poesjkin in 1830 zijn roman in verzen, Jevgeni Onegin, schreef, schonk hij de Russische literatuur een monument. De roman is zowel een sociale satire over een maatschappij die geteisterd wordt door verveling als een melodramatische vlucht uit de realiteit. In 1881 transformeert Pjotr Iljitsj Tsjaikovski het tot ‘lyrische scènes’. De muziek dient als ondersteuning van de expressie van de gevoelens van de personages terwijl het orkest voor eenheid zorgt door middel van obsessieve thema's van een grote subtiliteit. Na zijn recente uitstapjes in het Russische repertoire brengt Alain Altinoglu zijn interpretatie van deze partituur, die kenmerkend is voor de ‘lyrische waarheid’ die Tsjaikovski zo na aan het hart ligt. Gefrustreerde mensen staan, als de speelbal van het noodlot, centraal in de enscenering van Laurent Pelly. De uitgepuurde scenografie benadrukt de luchtigheid en droefheid van het onderwerp en biedt tegelijkertijd een gepast kader voor de fantasieën en innerlijke kwellingen van de personages.
De taal/talen van de voorstelling:
Begin repetities:
—
Einde repetities:
—