L'EAU AUX MILLE BRAS

In de Durancevallei, het hydraulische hart van de Provence, onderzoekt Odile, een jonge landschapsarchitecte, de ecologische en menselijke gevolgen van de modernisering van de middeleeuwse irrigatiekanalen. Deze open kanalen veranderden een woestijnachtig landschap in vruchtbaar land. Ze zijn een levend bewijs van hoe water generaties lang als gemeenschappelijk goed werd beheerd. Maar nu de droogtes steeds erger worden, vinden beleidsmakers dat de traditionele kanalen te veel water verspillen. Steeds meer van deze vertakte waterwegen worden ingesloten in betonnen structuren of vervangen door buizen. Dit bedreigt niet alleen de eeuwenoude irrigatiemethoden, maar ook een stuk lokale geschiedenis, cultuur en tradities. Kan de gemeenschap deze verandering ondergaan zonder vast te blijven zitten in nostalgie of collectief geheugenverlies?