CABOTS MORDUS

Louis en Victor zijn twee broers die onder één dak wonen, met hun geliefde moeder vers in het geheugen. Allebei zijn ze acteurs: de oudste speelt klassiek werk – Shakespeare, Musset en consorten – terwijl de jongste naakt optreedt, blauw geverfd. Ze zijn tegelijk zielig, onuitstaanbaar, grappig en ontroerend; verwant aan duo’s als Laurel & Hardy, de Pierrot en de Auguste, Didi en Gogo. Ze hebben een gemiddeld leven, gemiddelde leeftijd, gemiddeld inkomen, gemiddelde werkloosheidsuitkering, verloren gevechten en echte vragen, sublieme dromen en wilde fantasieën.
Ze dwalen stuurloos rond, bij laag tij of tijdens stormwaarschuwing, in een tijd die hen negeert, ver verwijderd van de dagen waarin Sarah Bernhardt als een rockster de wereld rondreisde. Wat ze nog hebben: hun clowneske durf om de koning bloot te leggen en de bedrieger te ontmaskeren, een ontembare honger om de strijd aan te gaan met domheid en het verstrijken van de tijd, het woord dat ze gulzig gebruiken, een menselijkheid die soms aan de oppervlakte ligt en soms onder spot verscholen zit, het verlangen om alles achter te laten en richting de kliffen te trekken – én een lied dat ze af en toe zingen, over een weg naar de volgende whiskeybar. Wedden dat ze die bar uiteindelijk vinden, en daar drinken op Dionysos, god van de wijn?