CANIS LUPUS

Er was eens een chalet, diep verstopt in het bos / Een zwijgzame vader / Een gespannen zoon / En een eindeloze, vallende regen.

/ In die chalet / Zijn er verhalen die niemand vertelt / Stiltes die niet worden doorbroken / En de wolf sluipt rond. / Canis Lupus is een sprookje voor volwassenen / Het is een verhaal waarin de kindertijd langzaam verdwijnt / En waarin je, misschien te laat, beseft / Dat sommige monsters niet in het bos leven.

Dit stuk ontstond vanuit het verlangen om Peter en de Wolf van Prokofjev opnieuw op scène te zetten. Alles begon bij de muziek: we wilden een van de bekendste klassieke werken opnieuw interpreteren, maar dan in een hedendaagse pop/rockwereld. Wat we vooral wilden behouden, is wat Peter en de Wolf zo krachtig maakt: de verweving van tekst, spel en muziek.

In deze versie wordt de muziek een volwaardig personage. Ze wiegt, bedreigt en fluistert wat de woorden niet durven zeggen.

Wat de tekst betreft, wilden we af van het brave origineel. Daarom kreeg Adeline Dieudonné volledige vrijheid. Haar versie is scherp, rauw en doordrenkt van zwarte humor. Ze wijkt sterk af van het oorspronkelijke verhaal en stelt thema’s centraal als roofzucht en incest – die ze aanpakt met rauwe energie en felle levendigheid. Zonder pathos blijft het verhaal dichtbij het alledaagse, waar het absurde soms doorbreekt. Je zal lachen – maar van schrik en afgrijzen.