FLASH

Flash is een voorstelling van choreograaf Thierry Smits, speciaal gemaakt voor één danser en zanger: Mimbi Lubansu. Mimbi is pas afgestudeerd aan de dansschool PARTS en werkte al met Smits samen toen hij nog maar zestien was.

Hoewel het om een solo gaat, speelt de voorstelling zich af in een groots en indrukwekkend decor, ontworpen door scenograaf en beeldend kunstenaar Stéphane Arcas. Hij creëerde een dystopische plek: een verlaten ruimte, een soort menselijk bouwwerk waar het leven stilgevallen is. Binnen die troosteloze omgeving bewegen we ons door het lichtontwerp van Nicolas Simonin, die speelt met verschillende gloeiende materialen. De elektronische muziek van Matteo Melan bepaalt het ritme van de voorstelling. Centraal staan twee thema’s: het onverwachte en het vergankelijke.
Het onverwachte is dat wat je niet ziet aankomen en waar je geen controle over hebt – zoals een bliksemschicht van verliefdheid, een esthetisch genot, of een mystieke ervaring.
Het vergankelijke verwijst naar dingen die snel voorbijgaan: een zonsverduistering, een orgasme, een sprong in het diepe, of de smaak van iets wat je eet. We weten dat zulke momenten kort duren, en dat besef maakt ze des te intenser – maar laat ook meteen een gevoel van gemis achter. Soms proberen we ze zelfs te herhalen, of vast te houden.

Deze ideeën worden tot leven gebracht door een danser en zanger met een sprankelende jeugdige energie. Maar juist die jeugd en schoonheid zijn tijdelijk – en het stuk laat stap voor stap zien hoe die worden afgebroken. De voorstelling begint met Mimbi als elegante crooner. Naarmate het stuk vordert, wordt hij letterlijk en figuurlijk ontkleed. Zijn perfecte lichaam en zijn mooie performance worden langzaam afgebroken. Wat eerst harmonieus en gepolijst lijkt, maakt plaats voor iets introspectiefs en rauws.

De gracieuze dans en de zuivere zang worden meegesleurd in een intens proces van uitputting, totdat er uiteindelijk niets meer overblijft: geen dans, geen muziek, alleen stilte en stilstand.