SUSIE GOT TALENT

In 2009 zag de hele wereld de video van Susan Boyles auditie. Waar de meeste mensen enthousiast en gefascineerd waren, voelde die video voor mij altijd verontrustend aan. Ik was meteen bezorgd om haar, alsof ze een verre tante was – bang dat men haar zou uitlachen of misbruiken vanwege haar onschuld. Susan Boyle woont in Blackburn (West Lothian, Schotland), een voormalige mijnstad die na de industriële revolutie overschakelde op de auto-industrie – een revolutie die zwaar was voor de bevolking.

Ik kom zelf uit Quaregnon, in de Borinage (Henegouwen, België), ook een mijnstreek, ooit het kloppende hart van de Belgische economie dankzij de steenkool. Sinds de industriële revolutie is deze streek grotendeels genegeerd door het land…

Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde een deel van mijn familie naar Val-d’Or (Abitibi-Témiscamingue, Québec), een goudmijnstad die vandaag nog steeds een economische motor is. En ook zij werden genegeerd – dit keer door Franstalig Amerika.

Wat deze drie gebieden verbindt, is dat ze hun mensen uitputten – fysiek en mentaal – terwijl ze tegelijkertijd de economie van hun land voortstuwden, vaak als eersten grondstoffen leverden, en toch werden uitgesloten van de ‘zichtbare’ of meer welgestelde samenleving.

Ik wil de mensen van deze streken een stem geven – mensen aan wie men op een dag vraagt om hun verhaal te vertellen, terwijl hen altijd is wijsgemaakt dat ze er geen hadden. Ik wil spreken over hun stiltes, hun machteloosheid, nadat ze alles wat hen vormde al hebben gegeven. Over zij die door de media en cultuur vaak slechts één rol krijgen toebedeeld: slachtoffer zijn van hun eigen verleden.