OLD BIRDIE

Gabriëlle (80) heeft het goed: quasi elke dag komt er een zoon of dochter bij haar langs. Om zeker te zijn dat ze blijven komen, doet ze alsof ze slecht te been is. Ze is dan ook erg van slag wanneer haar kinderen bij haar thuis een senioren-alarm installeren zodat ze niet meer elke dag moeten komen. Door het gedrag van haar kinderen voelt Gabriëlle zich een grote last. Ze mogen wel wat dankbaarder zijn. Doordat haar kinderen nu maar af en toe komen heeft Gabriëlle weinig meer om naar uit te kijken, haar dagen worden nog langer en ze drukt te pas en te onpas op de knop van het senioren-alarm, dat werkt haar kinderen op de zenuwen. Ze denkt graag dat haar kinderen haar nodig hebben. Dat vertelt ze ook tegen een fietsster die ze tegenkomt wanneer ze het graf van haar man gaat bezoeken. De vrouw heeft echter geen zin om te luisteren naar een ouwehoerende oude vrouw en laat dat ook merken. Als straf zorgt Gabriëlle ervoor dat de vrouw haar fietssleuteltje kwijt speelt en daardoor het slot van haar fiets niet meer kan openen. De weken vliegen voorbij. De eenzaamheid kruipt onder haar vel. Haar kinderen komen nog maar tweewekelijks en nemen vaak niet op als ze belt. Gabriëlle vraagt zich af wat er in godsnaam belangrijker is dan hun eigen moeder. Gabriëlle laat haar huishouden langzaam verloederen. Ze verzorgt zichzelf minder goed. Wanneer haar dakgoot verstopt zit, belt ze haar zoon Jos. De verstopping blijkt het lijkje van haar kat Fluffy te zijn, die was al een tijdje vermist. Gabriëlle is erg overstuur. Of speelt ze dit? Heeft zij iets met de dood van haar kat te maken? Jos blijft even, maar laat haar opnieuw weten dat het senioren-alarm enkel voor noodgevallen is. Gabriëlle gaat nog meer achteruit, ze laat haar vuile vaat staan en ze krabt obsessief met haar lange nagels in de huid rondom het polsbandje van het senioren-alarm.