BRÛLER

De planeet staat in brand. Wat zou Lucy daar vandaag van denken – de australopithecus van 3.200.000 jaar oud die in 1974 werd ontdekt in de Ethiopische woestijn? Enkele kunstenaars geven haar een stem, een lichaam en een gezicht op een podium dat werd omgetoverd tot een archeologisch veld waarin het publiek op eigen tempo mag ronddwalen. Het stuk wil de fantasieën over onze oorsprong materialiseren, onze eindigheid in twijfel trekken en ons verlangen om die eindigheid te overstijgen. In dit evoluerende laboratorium ontvouwt het werk geleidelijk zijn intentie: het verleden oproepen om het heden in vraag te stellen, het vuur aanwakkeren voor een toekomst die op zoek is naar zichzelf in een wereld waarvan het einde voortdurend wordt aangekondigd. Samen, brandend met een ander vuur.
De dramaturgie sluit aan bij Lucies gefragmenteerde en onvolledige skelet: elk stukje tekst, elk liedje, elk muzikaal, choreografisch, visueel of cinematografisch element krijgt een eigen autonomie. De rangschikking van deze modules wordt in de enscenering verwerkt op basis van keuzes die tijdens de repetities en improvisatiesessie gemaakt worden. De intrinsieke kwaliteit van elke module vult de andere aan. Hun complementariteit kan soms mysterieus, chaotisch en wanordelijk lijken, net als de wereld zelf. Uit deze ogenschijnlijke wanorde ontstaat een vorm die ik vloeiend, poreus, inclusief en dynamisch wil tonen. De aanwezigheid van de toeschouwers zal ook een rol spelen, zij zullen – door over het podium te bewegen – het pad van de performers beïnvloeden.