AS SALAM ALEYKUM

In ons theater willen we de woorden van geracialiseerde mensen vertalen naar een discours dat geen medelijden of schuldgevoel oproept. Voor dit werk duiken we in onze geschiedenis met een theatraliteit geïnspireerd door oude mythes. Oude mythes gaan vaak over erfelijkheid en overdracht. Het toeval wil dat onze geschiedenis duidelijk voortvloeit uit die van onze ouders. In de ontmoeting tussen deze twee onderwerpen willen we de intimiteit blootleggen. Zonder gêne. Zonder pathos. Zonder schuldgevoel. Centraal in het project staat de grens. Wij creëren een lijn die de toeschouwers en de uitvoerders, op een tastbare en concrete manier, van elkaar scheidt. Die lijn markeert de toegang tot een toevluchtsoord van een stadstaat, onze stadstaat. Wij zijn de vertegenwoordigers van een volk in een machtspositie. De aangekomenen worden vluchtelingen die willen integreren. In de verweving van de mythes met onze verhalen en die van onze ouders, nemen we de toeschouwers mee naar de grens tussen werkelijkheid en fictie. Zo proberen we samen een welkomstritueel op te zetten dat onze verhalen kan helen. We betreden deze ruimte gescheiden, gefragmenteerd; we proberen om er samen, verenigd, weer buiten te stappen. De grens als katalysator van een gemeenschappelijke geest, dat is de uitdaging van onze tijd. En er is geen kans op falen met een Salam Aleykum – vrede zij met u – als welkoming.