IPHIGENIE, AGAMEMNON, ELECTRE

Een vader offert zijn dochter voor de oorlog. De moeder, verteerd door verdriet, neemt een minnaar en samen vermoorden ze de vader. De kinderen wreken hun vader en doden hun moeder en haar minnaar. De rest van het verhaal kent iedereen...

Deze indrukwekkende herschrijving van mythische teksten maakt ze prachtig toegankelijk zonder ze te vervlakken. Hun sprankelende moderniteit komt voort uit de vorm en stijl, zonder te vervallen in anekdotiek. Alles wordt duidelijk, ook zonder voorkennis, en we herkennen moeiteloos het verband met alledaags menselijke gedrag.

Vandaag lijkt het ons belangrijker dan ooit om ervaringen te erkennen om zo het ergste te voorkomen, of dat in ieder geval te proberen. De mensheid is in gevaar, en dus zijn onze kinderen in gevaar. De tragedie ligt in die spanning tussen collectief geweld en het intieme van mensen. We moeten deze verhalen vertellen. Het offeren van Iphigeneia is de inmenging van het politieke tot in de sfeer van het persoonlijke. Het is precies die verbinding tussen het geweld van de oorlog en het geweld dat zich in het gezin weerspiegelt. Zoals het Griekse koor, dat al op de hoogte lijkt van alles en waarschuwt voor de gevaren van wraak in combinatie met vergetelheid, willen wij vertellen, spelen en zingen om de wereld te verzoenen.