JUSTICE

Op het kruispunt tussen een juridisch document en fictie volgt Justice het verhaal van een man met het syndroom van Down (of trisomie 21) die een misdaad heeft gepleegd. Hij weigert het voorbestemde lot te aanvaarden dat zijn status van "strafrechtelijk niet verantwoordelijk persoon" hem oplegt: hij wil berecht worden voor zijn daden. Zijn strijd voor een eerlijk proces voelt als de enige manier om te ontsnappen aan het gevoel dat hij niet als "volwaardig persoon" gezien wordt, of dat hij niet volledig bij de menselijke gemeenschap hoort. Simpelweg het recht hebben om schuldig of onschuldig te worden bevonden.

In Justice wordt de man gespeeld door een professionele acteur met het syndroom van Down en de onderzoeksrechter door een professionele actrice zonder beperking. Gaandeweg verandert het realistische, op de gerechtelijke procedure gebaseerde verhaal in een fictieve en cathartische rechtszaak op het toneel, waarbij de esthetiek zich ontwikkelt naar pure fictie en het evenwicht steeds meer verstoord raakt. De rollen worden langzaam omgedraaid, tot het punt dat de rechter zelf door de verdachte wordt beoordeeld. Welk nieuw paradigma van rechtvaardigheid durven we hier te verkennen?