FLO

Het verhaal begint met de dood van een moeder, Florence. Haar overlijden zet een reeks tragische gebeurtenissen binnen haar familie in gang. Maar wat gebeurt er als de doden weigeren te zwijgen?

Geleid door het visionaire werk van Arlette Farge, een historica gespecialiseerd in het terugbrengen van vergeten stemmen, duikt Lucile in de archieven. Ze graaft verborgen verhalen op en brengt anonieme en onbeduidende personages opnieuw tot leven. Van persoonlijke herinneringen tot het collectief geheugen, ‘Flo’ nodigt ons uit om na te denken over hoe wij onze eigen verhalen vormgeven.

Deze zoektocht is ook een spel, waarbij de actrice fungeert als medium voor de doden. Ze belichaamt een hele reeks personages in haar eentje. Deze voorstelling schommelt tussen realiteit en illusie, tussen fabeltheater en biometrische bezweringen.

‘Flo’ is een verkenning van hoe theater de geschiedenis kan herschrijven met de personages die werden buitengesloten. Het is meer dan een voorstelling; het is een uitnodiging om na te denken over de plaats van de vergeten mensen in onze collectieve verhalen en over de kracht van kunst om hen opnieuw een stem en zichtbaarheid te geven.